Waar in de politiek de dooddoeners vaak vooraf al klaar liggen om een maximumfactuur in het secundair onderwijs af te schieten, passen ze die in het Atheneum van Gentbrugge al jaren toe. “Mijn voorganger heeft die ingevoerd”, legt directrice Sofie Vercoutere uit. “Maar ik steun ze volmondig. We hebben hier wel wat leerlingen uit gezinnen die het niet breed hebben, maar zij moeten en zullen aan alle activiteiten meedoen, binnen- en buitenschools. En wij staan er ook op dat elke leerling van bij het begin van het schooljaar over alle lesmateriaal beschikt. Dat lukt, en wij hebben maar weinig onbetaalde facturen. Net dankzij de maximumfactuur. Die daagt ons uit om creatief te zijn.”

“Ja, we hebben hier kinderen in de klas die het thuis niet breed hebben. Dat merk je vrij snel wanneer het schooljaar begint. Kinderen die met onaangepaste kleding naar school komen als het wat kouder wordt, die thuis geen computer of geen internetverbinding hebben. We proberen dat op te vangen door onze computerklas zoveel mogelijk open te stellen, over de middag of na schooltijd. Ook leerlingen zonder financiële problemen maken daar geregeld gebruik van, zodat kinderen zich niet gestigmatiseerd voelen.”

De school doet grote inspanningen om de financiële drempel zo laag mogelijk te houden. “Wij hanteren al langer een maximumfactuur, tussen de €250 in het eerste jaar en €500 in de hogere jaren, omdat daar de reële kosten ook wel hoger oplopen. Daarom hebben we enkele meerdaagse schooluitstappen geschrapt. In plaats van elk jaar gaan onze leerlingen om de twee jaar op reis. Dat geeft ons meer ruimte om te sparen voor die uitstappen die overblijven. Ouders moeten bijvoorbeeld ook geen labojas kopen. Je kunt die huren aan 1 euro per schooljaar.”

De ouders reageren positief op de maximumfactuur. “Je moet niet elk schooljaar een dure buitenlandse reis inleggen om kinderen de wereld te laten zien. Dat kan ook veel dichter bij huis. Toegegeven, we zitten hier in Gent, waardoor we ook wat meer mogelijkheden hebben om in de buurt interessante en goedkope excursies te organiseren. Je moet als school ook wel creatief zijn en op zoek gaan naar goedkoop of gratis aanbod. Als je een beetje moeite doet, is er heel wat beschikbaar. Wat de ouders vooral appreciëren, ongeacht hun inkomen, is de transparantie. Bij ons weet je bij het begin van het schooljaar perfect wat het jou zal kosten.”

Een andere uitdagingen is het lesmateriaal en meer bepaald de schoolboeken. Samen met andere organisaties klaagde het Netwerk tegen Armoede al de praktijken van schoolboekenfondsen aan, waardoor leerlingen soms tot in januari zonder boeken in de klas zitten. “Ja, wij werken ook samen met zo’n fonds”, zegt Sofie Vercoutere. “Maar wij hebben heel duidelijke afspraken gemaakt. Onbetaalde facturen worden eerst naar ons gestuurd. Onze financieel coördinator bekijkt dan met de gezinnen op welke manier en tegen welk ritme de factuur kan afbetaald worden. We doen dat op een menselijke manier. Ouders kunnen hier alles gespreid betalen en we gaan daar heel ver in. Soms betaalt men aan €5 per week, gewoon cash. Wij steken daar veel energie in, maar op het einde van de rit hebben we nauwelijks onbetaalde facturen.”

Of de maximumfactuur best op Vlaams niveau ingevoerd wordt? “Zeer zeker”, vindt Sofie Vercoutere. “Het daagt scholen uit om na te denken over hun kostenbeleid en het schept een kader. Met een maximumfactuur op Vlaams niveau zouden er bijvoorbeeld veel minder invulboeken gebruikt worden. Daar ben ik van overtuigd.”