Bijna vijf procent van de werkenden leeft onder de armoedegrens. Ondanks een vast salaris kunnen deze medewerkers financieel niet rondkomen. Door de coronacrisis neemt de groep sterk in aantal toe. Het Netwerk tegen Armoede wil werkgevers bewustmaken van deze verborgen problematiek en werkte een coachingstraject uit. Interview over de samenwerking rond armoedegevoelig HR-beleid tussen het Netwerk tegen Armoede en schoonmaakbedrijf Care op Weliswaar.be.

Het schoonmaakbedrijf Care betaalt de lonen van haar arbeiders in twee delen. Rond de vijftiende krijgen ze een eerste deel. Aan het einde van de maand volgt het tweede deel. Ondanks deze maatregelen zijn er nog regelmatig werknemers die tussendoor een voorschot komen vragen. “Het toont aan hoe kwetsbaar de financiële positie van onze mensen is”, zegt salesmanager Chantal Moerenhout van Care. “Ze hebben geen marge. We zorgen er daarom altijd voor dat het geld exact op de beloofde dag op hun bankrekening staat.”

Heleen Dom: “Voor werkgevers is het niet eenvoudig om signalen van armoede te herkennen. Mensen lopen niet te koop met hun moeilijke situatie. Ze proberen het te verbergen, omdat ze zich schamen."

"Armoede kent veel gezichten. Er zijn werkenden met een goed diploma en een degelijk inkomen die toch niet rondkomen, omdat ze alleenstaande ouder zijn, schulden uit het verleden meeslepen of moeten zorgen voor een ziek gezinslid.”

“Bij armoede op de werkvloer zien we vaak een draaideureffect”, gaat Cindy Van Geldorp verder.

"Mensen in armoede hebben geen buffer waar ze op kunnen terugvallen. De eerste periode kan financieel heel zwaar zijn. Ze werken en verdienen een salaris, maar hebben nog minder financiële ruimte dan voorheen. Werkgevers zijn zich daar niet altijd van bewust.”